niedziela, 31 lipca 2011

To miała być krótka notka o rankingu a wyszło cukierkowo. O fuj.

Już w pierwszym tygodniu pracy się wykazałam, całkiem niezamierzenie i dziś po południu z niemałym zdziwieniem przeczytałam swoje nazwisko na tablicy TOP TEN. Ósma z dziesięciu w ilości obsłużonych klientów na godzinę i piąta w ilości przeskanowanych produktów. Piąta na pierwszych dziesięć....ze 70 kasjerów w stawce. Może to para, która zejdzie mi z gwizdka ale jak na razie robię 200% normy i nadal się uśmiecham.

Niestety, na przerwę idę za późno i nie jem już swojej angielskiej fasolki z hash brownami...:( Dziś musiałam zjeść makaron penne w sosie pomidorowawym PLUS frytki. Makaron i frytki? Tyle zostało.

Znowu zauważam te wszystkie dziwności społeczne i tylko dlatego, że długopis mi dzisiaj nie pisał, nie mam notatek do nowej, uskarżającej się notki o klientach.

Ale jest plus z pracy na kasie i bez ciąży między mną a klawiaturą. :)
1) Nie drażnią mnie surowe ryby, mięso i podroby. Nic nie czuję, mogę patrzeć, dotykać, nie brzydzi, nie wzdraga, nie czepie. Czyli to jednak nie byłam ja.
2) Nie drażnią mnie klienci i ich pierdolaszki jak grzebanie w portfelikach, szeleszczenie reklamówkami, dopychanie towaru po taśmie.
3) Nic mnie nie boli, nie "ciąży", nie bolą mnie plecy, pupsko, głowa, nie jestem ciągłe głodna, nie piję jak smog z butki Big Łyk, nie latam na siusiu jak z chorym pęcherzem. W ogóle jestem znośniejsza. Nie śpię z otwartymi oczami.
4) Nie muszę nosić workowatych szarawarów albo portek wiązanych gumką do włosów, żeby naciągały się kiedy pochylam się do przodu. Koszulki nie podjeżdżają mi pod pachy.
5) Nie robi mi się śmisznie do omdlenia, nic mi nie lata, nie dycham na upale jak świnka. Jak ja znosiłam Brzuszki w środku lata to nie wiem...

Z minusów to taki, że nie umiem już z dziką rozkoszą wgryzać się w każdy kęs jedzenia jak gdyby to była boska ambrozja w kostce. Teraz jedzenie służy odżywianiu i chemia pozbawiła mnie tego cudownego uczucia sytości i pełności smaków na poziomie komórkowym, jak w ciąży. Tęskni mi się za wilczym pragnieniem zapełnienia kiszek czymkolwiek, oby intensywnym w smaku i zapachu. Tego fenomenalnego uczucia, kiedy łyk soku jabłkowego spływa do żołądka a ja mam wrażenie, że właśnie połknęłam ocean chłodnej pyszności.


W sumie wychodzi na zero, z tymi plusami i minusami.... Ale dzieci i tak chcę ludziom kraść z wózków. Jak tylko widzę dzieciusiową stópkę sterczącą z nóżka, chcę biec i całować. Taki bzik mi chyba został.


***

Po pracy, przed T zajeżdża Suseł z Dzieciusiami i mam swoje stópki do całowania.

"Pachniące śmjodki!!"

2 komentarze:

  1. U nas sa nozki smierdziuszki :-) I "podgryzanie" pietek :-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Takiego powrotu każdy by sobie życzył , od razu na top listę . :) Są jakieś nagrody ? Gratuluję .

    OdpowiedzUsuń